Είδη κακώσεων στην αγωνιστική κολύμβηση: Μία βιβλιογραφική ανασκόπηση

Μαγουλιώτης Δημήτριος, Σιδηρόπουλος Γεώργιος, Ζιμπής Αριστείδης

18ο ΕΣΦΙΕ, Αθήνα

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή

Οι κακώσεις αποτελούν, όχι μόνο ένα ιδιαίτερα συνηθισμένο φαινόμενο στην αγωνιστική κολύμβηση, αλλά και αιτία απώλειας σημαντικού χρόνου προπονήσεων. Η ανασκόπηση, ταξινόμηση και επεξεργασία των κλινικών δεδομένων που παρέχονται στην υπάρχουσα βιβλιογραφία είναι απαραίτητη για τη βέλτιστη κατανόηση και αντιμετώπιση των κακώσεων αυτών.

Μέθοδος

Πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική έρευνα στη βάση δεδομένων του Pubmed, όπου αναζητήθηκαν αγγλόφωνα άρθρα σχετικά με τις αθλητικές κακώσεις στην ανταγωνιστική κολύμβηση. Χρησιμοποιήθηκαν λέξεις κλειδιά, όπως hip, knee, spine, upper, lower extremity, competitive swimming, injury. Από το σύνολο των 25 μελετών που χρησιμοποιήθηκαν το 44%  ήταν προοπτικές και το 56% ήταν αναδρομικές. Τέλος, αξιοποιήθηκαν η εφαρμογή “Papers 2” και το περιοδικό “The American Journal of Sports Medicine”.

Αποτελέσματα

Σε επίπεδο κορυφαίων αθλητών περισσότεροι από το 50% αναφέρουν ιστορικό σημαντικού πόνου στον ένα ώμο, ενώ 15% και στους δύο ώμους. Η συχνότητα εμφάνισης λειτουργικής σκολίωσης στους κολυμβητές είναι αυξημένη (7%) συγκριτικά με των υπολοίπων αθλητών (1,6-2%). Όσον αφορά τα κάτω άκρα, κυρίαρχος είναι ο πόνος στα γόνατα (17%/1000h), πιθανότητα η οποία πενταπλασιάζεται στα 200-400m πρόσθιο. Τέλος, διαπιστώθηκε ότι κολυμβητές του προσθίου έχουν αυξημένο ρίσκο εμφάνισης πόνου στη βουβωνική χώρα σε σύγκριση με τους μεικτούς ατομικούς κολυμβητές.

Συζήτηση

Πολυάριθμες λειτουργικές ανωμαλίες μπορούν να αποτελέσουν αίτια για την ανάπτυξη του «ώμου του κολυμβητή», με κυριότερο το «σύνδρομο πρόσκρουσης». Επίσης, πόνο στον ώμο μπορεί να προκαλέσει και το σύνδρομο «θωρακικής εξόδου». 

Προβλήματα μπορούν να παρουσιαστούν, ακόμη, στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Λόγω υπερέκτασής της κατά την εκτέλεση ελεύθερου και πεταλούδας δημιουργούνται συνθήκες ευνοϊκές για ερεθισμό των μεσοσπονδύλιων διαρθρώσεων, ο οποίος μπορεί να εξελιχθεί σε χαμηλής κλίμακας φλεγμονή της διάρθρωσης (σύνδρομο “butterfly back”). Αξίζει να σημειωθεί ότι, επαναλαμβανόμενη τάση μπορεί να αποτελέσει αιτία σπονδυλολίσθησης. 

Κάκωση στο ισχίο μπορεί να προκληθεί είτε από μικροτραυματισμούς οφειλόμενους στις επαναλαμβανόμενες προσαγωγές, είτε από την υψηλή πίεση μίας πολύ ισχυρής προσαγωγής ενάντια στη μάζα του νερού. Παρόμοιοι μηχανισμοί πιθανότατα ευθύνονται για τους τραυματισμούς του γόνατος. 

Συμπεράσματα

Σε αυτή τη μελέτη αναλύθηκαν οι μείζονες κακώσεις των αθλητών στην αγωνιστική κολύμβηση. Η αξιοποίηση των περιπτώσεων που περικλείονται σε αυτή την έρευνα ίσως επιτρέψει στο μέλλον την καλύτερη πρόληψη τέτοιων περιστατικών.